De Tijd Is NU om Volledig Ons-Zelf Te (durven) Zijn
Dierbare Harten,
Jij en Ik...Wij Allen Zijn Uniek...één per één.
De Bron die één Is, zat een beetje verveeld te zitten:
Hoe kan Ik Nu iets over Me-Zelf leren als ik één-ig Ben?
Wel-Nu Ik splits Mij op in oneindig veel Unieke Me-Zelven om Me-Zelf te ontdekken.
Goede reis gewenst!
‘Je bent best wel leuk en toch ook weer apart.’
Dat hoor ik al mijn hele Leven.
Als je mij vraagt of ik iets van mijn Leven begrijp dan kan ik je helaas geen antwoord geven.
Wat ik wel kan zeggen, dat steeds opnieuw een Kracht Zich toont in het 100 % Juul Zijn.
In alle lagen die zich aandienen, gewoon toelaten opr-echt te Zijn.
Gebroken én geheeld steeds die onderstroom te voelen, dat Leven, dat Liefde Heet.
En te vertrouwen steeds opnieuw, voorbij begrijpen.
En Me-Zelf gunnen om voluit het Leven te Leven: Dat Wat Is te omarmen, te eren en te danken.
Ik nodig je uit om volledig Je-Zelf te Zijn, vrij van maskers.
Steeds intenser voel ik wat er omgaat in elk-één die ik ontmoet.
Het lijkt of alles zich afspeelt als deel in Me-Zelf.
Er is geen ander meer, enkel ‘Ik’ (I, the One) Uniek uitgedrukt.
De ontroering, de schoonheid én de authenticiteit Zien in het Anders-Zijn van die
‘Unieke één-e’ die Ik mag ont-moeten, is zo een Geschenk.
Ja, authentiek verbinden voorbij alle weet-jes,
voorbij alle zogezegde kennis.
Diep voelend binnen-in, dit magische Momentum
waar de unieke één-e de unieke één-e ont-moet in het unieke anders Zijn.
De dag dat ik het begrijpen losliet, ging er een nieuwe wereld voor me open:
Wel-kom ‘Dat Wat Is exact zoals Het Is’.
Ik hoef niets te doen, niets te veranderen...Al-één Juul Zijn.
Dat noem ik thuiskomen in en met Je-Zelf.
Op een bepaald moment leek het alsof alle ‘bestanden’ in Me-Zelf gewist werden.
Wie ben ik voorbij alle maskers, titels, materia,...?
Ik sta plots naakt met en in Me-Zelf en Ik Voel zo een immense rust indalen in Het Momentum.
Niets toe te voegen, niets weg te laten en niets te wijzigen.
Rauw en authentiek Me-Zelf Zijn.
(Innerlijke) Tranen van Geluk stromen bij ieder contact, hoe kort ook.
Ik voel de ver-binding voorbij tijd en ruimte, die Al-tijd Is.
Elk schuldgevoel om anders te Zijn dan Ik Ben, verdwijnt.
Ah, de Kracht van het Nu!
Hoe simpel en hoe oneindig vervullend kan het Leven Zijn.
De volheid én de leegte dansend als één.
De Bron wenst exact Zich-Zelf te kennen In de Unieke Wij die Allen Zijn.
‘Ja maar, ik voel me ongelukkig!’
Dat is exact het gevoel dat de Bron wenst te ervaren.
En wij ons maar afvragen of we alles wel juist doen 😘.
Er is geen enkele vergissing.
Er is in de ogen-schijn-lijke chaos een Perfectie aan het werk die Ons-Zelf noemt.
Ben ik dan helemaal ok zoals Ik Ben, Nu?
JA.
Er is nooit geen beter Momentum.
NU drukt zich Uniek uit doorheen Jou, doorheen Mij...doorheen Wij.
Ah, dan is er enkel Wij-Bewust-Zijn?
JA, Bewust-Zijn drukt Zich-Zelf uit doorheen alle unieke Jij’s, Ik’s,...Wij’s!
Wawww, wat een be-Vrij-ding:
Ik mag volledig Me-Zelf Zijn.
Als Wij authentiek (durven) ont-moeten dan Is er Pure Magie.
Twee Pure Me-Zelven die elkaar in de ogen kijken.
Liefde die Liefde ont-moet in de diepste kwetsbaarheid dat Leven heet.
Ik laat Me-Zelf toe om mijn Hart volledig te openen in elke ontmoeting.
De vroegere verwarring was dat ik altijd iets moest ‘doen’ als ik dit immense gevoel voelde.
In Zijn hoef Ik niets te ‘doen’...wat een thuiskomst in Het Momentum...in de Unieke expressie die Wij Zijn, Nu.
Het Leven Flowt Al-tijd ook al denk je dat het anders is.
Ons verzet in en met Nu brengt ons in ‘gedachte’ uit de Flow, althans zo lijkt het.
Wij Zijn steeds in Flow omdat Wij Zijn:
Gebroken én Geheeld,
Uniek en Al-tijd verbonden.
Alles Is in permanente Evolutie.
Liefde Is in permanente Evolutie.
Wij Zijn in permanente Evolutie.
De Christus ontwaakt Nu In Ons Allen.
The One (I) in All is awakening.
De één-ige ontwaakt in Allen.
En ieder vervult zijn of haar unieke rol.
Ja, één-heids-Bewust-Zijn is Wij Bewust-Zijn.
Ik her-Inner Me dit Leven omdat ik het toelaat om volledig Me-Zelf te Zijn, Nu.
Ik Ben een Levende her-Inner-ing op 2 voeten.
Wij Zijn Levende Déjà Vu’s.
Het lijkt alsof ik van de toekomst ben terug gereisd om Me-Zelf als Levende Déjà Vu te ervaren.
Het lijkt alsof Ik de Oneindigheid Ben in een menselijk omhulsel dat lichaam heet.
Hoe stiller Ik van binnen Ben, hoe meer Ik Voel dat Alles Ok is, ook als het niet Ok is.
Ik gun Me-Zelf Me-Zelf.
Gun jij het ook om volledig Je-Zelf te Zijn?
Gun jij Je-Zelf dat jij oneindig mag falen en weer opstaan?
Gun jij minstens de imperfecties die ook een perfecte schoonheid In Zich-Zelf dragen?
Ik nodig je uit want in mijn wereld zijn geen maskers nodig.
Naakt en rauw ont-moet ik Jou.
Ik ont-moet Dat Wat Is, exact zoals Het Is.
Ik ont-moet een andere Ik.
Ik ont-moet Wij.
Zonder jou besta Ik niet, want dan Ben Ik de één-ige.
In die zin heb Ik Jou nodig om Me-Zelf te Zien, te Ontdekken.
Niet dat behoeftig nodig hebben, neen essentieel nodig Zijn.
Wat een oneindige en unieke expressies van de één-e.
Je hebt misschien geen idee hoe dankbaar Ik Jou Ben.
Ja, Ik Ben Jou dankbaar in een ander en uniek kleed (lichaam) dat Mens Heet.
Ja, Spirit-ualiteit is Spirit uitgedrukt In het Volledig Mens Zijn.
De rauwe, perfecte, imperfecte, logische, onlogische...Ons-Zelf Zijn.
Mijn Liefde voor Jou is Oneindig.
Wij Samen getuigen van een immense moed om steeds weer te Zijn.
Ik heb Jou nodig, voor heel even of wat langer...
want alzo Ontdek Ik en Ken Ik Me-Zelf.
Alle rollen die Ik vervulde, schonken me de aanwezigheid Nu.
Omdat al die rollen iets in Mij hebben wakker gemaakt om de ont-moeting te Voelen met Jou als h-erken-baar ander deel in Mij.
In die zin is mijn ‘raar Leven’ een gedurfd Leven in de ogen van diegene die zich-zelf (nog) niet toelaat om voluit Zich-Zelf te Zijn.
En ook dit wenst de één-ige te ervaren.
Liefde houdt van het Mysterie dat Wij Zijn, Al-tijd.
Liefde oordeelt nooit.
Dat zijn enkel gedachten die ‘denken’ te oordelen.
Ja, mijn eerste Blog: Het moest eruit...de vingers die tokkelen.
Dankjewel voor je tijd en aandacht om te lezen, om te voelen, om Je-zelf...om volledig Ons-Zelf te Zijn.
Mijn website geeft een kijk in mijn Unieke Leef-Wereld...dat is wie Ik Ben, Nu.
Ja, vallen en opstaan, vallen en opstaan,...
Ja, volgende keer kom Ik terug als Juul Vanleysen...Me-Zelf oneindig verfijnend in elk nieuw Momentum.
Ik Ben Al aangekomen, steeds opnieuw...steeds verfijnder.
Ja, voor de ‘Liefde van het Leven’ die Wij met Zijn Allen Zijn, Al-tijd.
Wel-kom in Mijn Wereld.
Ik Ben onthecht aan resultaat, omdat Ik nooit af hoef te Zijn.
Ik Ben Al Af (aangekomen), Wij Zijn Al Af (aangekomen)...ook in het Niet-Af Zijn en hierin mogen WIJ ONS oneindig verfijnen SAMEN.
De Liefde die Ik Ben groet de Liefde die Jij Bent.
Liefde is zo geduldig, steeds opnieuw.
Al-tijd Liefde die Liefde ont-moet.
Elke grens is ook minstens Liefde die Liefde ont-moet, Uniek uitgedrukt.
Oh wat Ben Ik Jou dankbaar om gewoon h-eerlijk Ons-Zelf te Zijn:
Perfect Imperfect.
Juul Vanleysen